พะสิม

พะสิม
พะสิม; ပုသိမ်မြို့; บัสเซียน
	พะสิม ที่ตั้งของเมืองพะสิม ในประเทศพม่า
	พิกัดภูมิศาสตร์: 16°46′0″N 94°43′0″E
ประเทศ	พม่า
เขต	เขตอิรวดี
อำเภอ	อำเภอพะสิม
ตำบล	ตำบลพะสิม
ประชากร
• ทั้งหมด	237,089 (2,017)
• ชาติพันธุ์	ชาวพม่า, พม่าเชื้อสายอินเดีย, ชาวกะเหรี่ยง
• ศาสนา	ศาสนาพุทธ
เขตเวลา	MST (UTC+6.30)
รหัสพื้นที่	42

พะสิม (พม่า: ပုသိမ်မြို့; MLCTS: pu. sim mrui., เสียงอ่านภาษาพม่า: [pəθèiɴ mjo̰]; มอญ: ဖာသဳ พะแซม) หรือ บัสเซียน (อังกฤษ: Bassein) เป็นเมืองท่าสำคัญและเป็นเมืองศูนย์กลางของเขตอิรวดี ห่างจากนครย่างกุ้งมาทางตะวันตกเฉียงใต้ 190 กิโลเมตร (120 ไมล์) ริมแม่น้ำพะสิม ซึ่งเป็นแม่น้ำสาขาฝั่งตะวันตกของแม่น้ำอิรวดี^[2] เมืองนี้มีประชากร 237,089 คน (ค.ศ. 2017) ถึงแม้จะเคยเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรมอญ แต่ปัจจุบันก็มีชาวมอญเหลืออยู่น้อยมาก กลุ่มชาติพันธุ์หลักในปัจจุบัน ได้แก่ ชาวพม่า พม่าเชื้อสายอินเดีย ชาวกะเหรี่ยง และชาวยะไข่

เนื้อหา

[ซ่อน]

นิรุกติศาสตร์[แก้]

ชื่อเมือง คาดว่าได้รับมาจากชื่อภาษามอญ ဖာသီ ([pha sɛm])^[3] แต่ได้ถูกเปลี่ยนมาเป็น บัสเซียน ในช่วงการปกครองของสหราชอาณาจักร

ประวัติ[แก้]

ภาพวาดแนวชายฝั่งเมืองพะสิม ช่วงปลายทศวรรษ 1800

พะสิมเคยเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรมอญ ต่อมาจักรวรรดิบริติชได้เข้าครอบครองและได้สร้างป้อมสนาม และก่อตั้งกองทหารรักษาการณ์ ในปี ค.ศ. 1826 ซึ่งเกิดขึ้นหลังสงครามอังกฤษ-พม่าครั้งที่หนึ่ง มีการบันทึกจำนวนประชากรในปี ค.ศ. 1983 อยู่ที่ 144,092 คน

ภูมิศาสตร์และเศรษฐกิจ[แก้]

พะสิมตั้งอยู่ทางฝั่งตะวันตกของดินดอนสามเหลี่ยมแม่น้ำอิรวดี ริมแม่น้ำพะสิม 118 ไมล์ (190 กิโลเมตร) ซึ่งเป็นแม่น้ำสาขาแม่น้ำอิรวดี และอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้จากย่างกุ้ง เมืองพะสิมอยู่ไม่ไกลจากมหาสมุทรอินเดีย ดังนั้นจึงเป็นเมืองท่าที่สำคัญของประเทศ และยังเป็นปลายทางของรถไฟซึ่งเชื่อมต่อกับฮินทาดา เลตปาดาน และย่างกุ้ง ในช่วงทศวรรษ 1990 ได้มีการปรับปรุงถนนเชื่อมอิรวดี-มอนยา^[2]

ชายฝั่งตามแนวอ่าวเบงกอลถูกล้อมรอบด้วยเทือกเขาอาระกัน ซึ่งมีทะเลสาบอินเย ยาว 1.5 ไมล์ (2.4 กิโลเมตร) กว้าง 1 ไมล์ (1.6 กิโลเมตร) ที่มีชื่อเสียงในด้านการประมง นอกจากนี้ยังมีแนวปะการังนอกชายฝั่ง บริเวณเกาะเพชร ซึ่งเป็นที่นิยมของนักอาบแดด และเป็นแหล่งพื้นที่เพาะพันธุ์เต่า^[2]

ร่มทำมือ

เมืองนี้เป็นแหล่งเพาะปลูกและส่งออกข้าวที่สำคัญ นอกจากนี้ยังมีโรงเลื่อยจำนวนมาก มีโรงงานทำร่มกันแดดด้วยมือ ซึ่งเป็นที่รู้จักแพร่หลายทั่วประเทศพม่า^[2] ร่มกันแดดนี้รู้จักกันในชื่อ "พะสิมหติ"^[4] ผลิตภัณฑ์ที่สำคัญอื่น ๆ อาทิ เครื่องปั้นดินเผา ตะกร้า ถังน้ำ เครื่องจักรสาน

นอกจากข้าว บริเวณโดยรอบของพะสิมยังเป็นแหล่งเพาะปลูก งา, ถั่วลิสง, ปอกระเจา, ข้าวโพด, ถั่ว, ยาสูบ, พริก^[4]

ภูมิอากาศ[แก้]

พะสิมมีภูมิอากาศแบบมรสุมเขตร้อน (Am) อ้างอิงจากระบบการแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิปเปน มีฝนตกมากในช่วงเดือนมิถุนายน ถึงสิงหาคม ส่วนฤดูแล้งเริ่มตั้งแต่เดือนธันวาคม ถึงเมษายน ซึ่งอากาศจะเย็นกว่าปกติ

[ซ่อน]ข้อมูลภูมิอากาศของพะสิม
เดือน	ม.ค.	ก.พ.	มี.ค.	เม.ย.	พ.ค.	มิ.ย.	ก.ค.	ส.ค.	ก.ย.	ต.ค.	พ.ย.	ธ.ค.	ทั้งปี
อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F)	39.9 (103.8)	40.8 (105.4)	42.0 (107.6)	42.9 (109.2)	42.6 (108.7)	41.2 (106.2)	39.5 (103.1)	40.1 (104.2)	40.5 (104.9)	41.4 (106.5)	40.3 (104.5)	38.7 (101.7)	42.9 (109.2)
อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F)	30.7 (87.3)	33.3 (91.9)	35.2 (95.4)	36.4 (97.5)	34.3 (93.7)	30.2 (86.4)	29.7 (85.5)	30.2 (86.4)	30.4 (86.7)	32.0 (89.6)	31.5 (88.7)	30.9 (87.6)	32.07 (89.72)
อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F)	16.6 (61.9)	18.9 (66)	22.3 (72.1)	23.8 (74.8)	25.2 (77.4)	25.4 (77.7)	24.4 (75.9)	24.3 (75.7)	24.1 (75.4)	23.9 (75)	21.6 (70.9)	17.5 (63.5)	22.33 (72.2)
อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F)	10.0 (50)	12.3 (54.1)	15.2 (59.4)	17.8 (64)	18.8 (65.8)	20.5 (68.9)	21.2 (70.2)	21.4 (70.5)	20.3 (68.5)	16.4 (61.5)	13.3 (55.9)	11.7 (53.1)	10 (50)
^{[ต้องการอ้างอิง]}